استاندارد بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود، ASCE/SEI 41
اولین ویرایش استاندارد ASCE/SEI 41، با موضوع بهسازی لرزه ای ساختمان ها در سال 2006 میلادی توسط موسسه مهندسی سازه (SEI) انجمن مهندسی عمران آمریکا، ارایه شده است. هدف از تهیه این استاندارد تبیین مبانی کاربردی جهت بهبود و یا اصلاح عملکرد لرزه ای سازه ها و اجزای غیرسازه ای، و در اصطلاح فنی بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود، بوده است.
فرآیند بهسازی لرزه ای برای هر ساختمان متناسب با هدف بهسازی (که با استفاده از دو پارامتر سطح عملکرد موردانتظار ساختمان و سطح خطر لرزه ای و برابر ضوابط ASCE/SEI 41 انتخاب می گردد) و برابر ضوابط ASCE/SEI 41، انجام می شود. این فرآیند مراحلی شامل (1) بررسی های اولیه، (2) انتخاب هدف بهسازی، (3) استخراج اطلاعات وضع موجو، (4) انتخاب روش بهسازی، (5) محاسبات و مطالعات بهسازی لرزه ای و (6) بازبینی و تایید طرح بهسازی را در بر می گیرد.
مبانی محاسبات در ASCE/SEI 41 بر پایه روش طراحی بر اساس عملکرد بوده و با روش های معمول طراحی ساختمان ها، برابر آیین نامه های عمومی طراحی، متفاوت است. بر خلاف روش های معمول طراحی که بر پایه تخمین نیروهای لرزه ای استوار می باشند، در روش طراحی بر اساس عملکرد، تقاضا در سازه ها با استفاده از محاسبه تغییرشکل های محتمل در سازه تخمین زده می شود. لذا به بیان ASCE/SEI 41، تسلط بر مبانی طراحی حرفه ای در مهندسی زلزله یک شرط لازم جهت استفاده از این استاندارد و انجام مطالعات بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود می باشد.
