بهبود روش های تحلیل استاتیکی-غیرخطی جهت طراحی لرزه ای، FEMA 440
در سال های گذشته و به طور معمول، تحلیل و طراحی لرزه ای بیشتر سازه ها بر پایه روش های تحلیل خطی استوار بوده است. پس از انتشار استانداردهایی مانند: ATC-40 در سال 1996، FEMA 273 در سال 1997 و FEMA 356 در سال 2000 میلادی، روش های تحلیل استاتیکی غیرخطی به عنوان یک ابراز مفید و مناسب جهت تخمین عملکرد لرزه ای سازه ها در دسترس مهندسین قرار گرفت.
در هر دو استاندارد ATC-40 و FEMA 356 از تحلیل بر اساس عملکرد، که متکی بر روش های تحلیل استاتیکی غیرخطی است، استفاده نموده و بدین منظور تخمین تقاضای لرزه ای سازه ها با استفاده از تولید منحنی پوش آور (Pushover) نیرو – تغییرمکان سازه محقق می گردید. لذا تفاوت در روش محاسبه تغییرمکان هدف سازه در این دو استاندارد، بروز اختلاف در تخمین عملکرد سازه را منجر می شد. محاسبه تغییرمکان هدف سازه در FEMA 356 به روش ضرایب اصلاح (که در آن تغییرمکان هدف سازه با استفاده از اعمال ضرایب اصلاح در تغییرمکان متناظر با رفتار خطی سازه محاسبه می شود) و در ATC-40 به روش منحنی طیف پاسخ – ظرفیت (که در آن تغییرمکان هدف سازه با استفاده از اصلاح تغییرمکان مودال محاسبه می شود. تغییرمکان مودال از تلاقی منحنی ظرفیت سازه، که از منحنی پوش آور سازه محاسبه می گردد، و طیف پاسخ لرزه ای ساختگاه استخراج می گردد،) می باشد.
مطالعات مشترک FEMA و ATC در راستای از بین بردن اختلاف های موجود در استاندارد های مذکور و ارایه روش های بهبود یافته تحلیل استاتیکی غیرخطی، تهیه و انتشار استاندارد FEMA 440 را نتیجه داد. این استاندارد ضمن معرفی خلاصه ای از مبانی تحلیل استاتیکی-غیرخطی (پوش آور) برابر ضوابط استاندارد های ATC-40 و FEMA 356، به ارایه روش بهبود یافته جهت تحلیل لرزه ای سازه ها پرداخته است.
